Μύθοι – Αμαρυλλίς

Σύμφωνα με τους κλασικούς ποιητές Θεόκριτο, Οβίδιο και Βιργίλιο, η Αμαρυλλίδα ήταν μια παρθένα νύμφη, συνεσταλμένη και ντροπαλή αλλά και σκληροτράχηλη. Ερωτεύτηκε σφοδρά τον Αλταίονα, ένα βοσκό τόσο όμορφο όσο ο Απόλλωνας και τόσο δυνατό όσο ο Ηρακλής, αλλά με παγωμένη καρδιά. Αποφάσισε λοιπόν να κερδίσει την αγάπη του, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες.

Ο Αλταίων ασυγκίνητος από τη γοητεία της, είχε μοναδική επιθυμία να του προσφερθεί ένα λουλούδι που να μην υπήρχε όμοιό του στον κόσμο. Η Αμαρυλλίδα συμβουλεύτηκε το μαντείο των Δελφών και εκεί της είπαν να τρυπήσει την καρδιά της με ένα χρυσό τόξο μπροστά στην πόρτα του Αλταίονα. Το έκανε λοιπόν αυτό για τριάντα συνεχόμενα βράδια, φορώντας ένα κατάλευκο φόρεμα, χύνοντας το αίμα της για τον αγαπημένο της Αλταίωνα.

Όταν τελικά ο βοσκός άνοιξε την πόρτα του, αντίκρυσε ένα πανέμορφο λουλούδι με βαθυκόκιννα πέταλα, που είχε βαφτεί από το αίμα της καρδιάς της Αμαρυλλίδας.
Η Αμαρυλλίδα, σαν γυναίκα ή λουλούδι, έχει υμνηθεί και από μεταγενέστερους ποιητές. Συμβολίζει την υπερηφάνεια, την αποφασιστικότητα και την λαμπερή ομορφιά. Αμέτρητοι ζωγράφοι και φωτογράφοι επίσης έχουν εμπνευστεί από αυτό το λουλούδι.

Η φρέσκια, στοργική, προτρεπτική ενέργεια του φυτού αυτού, μας βοηθάει να διατηρούμε την ψυχική μας ισσοροπία και να λαμβάνουμε αποφάσεις μέσα από την καρδιά μας.